Desecrated Tide
De kerk is ontwijd, ontdaan van het beschermende dak. De monumentale constructie, volledig kaal gehaald, krijgt een eigen sfeer en bestemming.
In de muren vind je als enig ornament nog de wijwatervaten. Ontwijd water is het enige wat de kommen nog kunnen bevatten. Maar die geven geen bescherming. Symbolisch voor de ontwijde bescherming kleurt het pigment van het vergankelijkheidswerende product om hout te impregneren in contrast met de naakte muren van het monument. Een ultieme poging het beschermingselement weer te geven levert een beeld op. Een beeld dat vastligt door een vergelijkbaar product van koper, chloor en fixeer.
De voormalige kerk kent een wedergeboorte tot monumentaal kunstwerk. Op die manier strijd men tegen het functieverlies van de kerk als geloofsinstellinghuis. Bestemmingen komen en gaan als getijden. Ritmische vergankelijkheid als het ware, waar het vergane een wedergeboorte inhoudt, en als eb en vloed overspoelt.